Pradzieje

[Niemir]

Ja Niemir, godi Tomaszowskiej DruÂżyny WojĂłw "Algiz" kronikĂŞ tĂŞ spisujĂŞ by czyny nasze nie ulegÂły zapomnieniu.
Z dawna w krainie mg³ami osnutej, Mistlandem zwanej, pokój panowa³. Jednak nie by³o wœród ludzi jednoœci. Ka¿dy sam na zwierza chodzi³ i ka¿dy sam ziemiê uprawia³. Trzy wiosny temu, Lestek w swej m¹droœci, natchniony przez druha swego Dantego zmieniÌ to postanowi³ i ³ad na te ziemia zaprowadziÌ. Skrzykn¹ on okolicznych ludzi i pierwsz¹ na tych ziemiach wspólnotê plemienn¹ za³o¿y³. Wielu nas by³o lecz do dnia dzisiejszego przy Lestku ostaliœmy siê jeno ja i Vestar. WiêkszoœÌ jest dziœ w Nawii i u Welesa na wiecznej goœcinie przebywa.
Lecz nie ubywa³o nas. Wci¹¿ przybywa³o osób które wœród nas ¿yÌ chcia³y, ani¿eli w samotnoœci wœród g³uszy z niebezpieczeùstwami siê spotykaÌ.
Tak oto rozwijaliœmy siê i to do czego ka¿dy samemu by nie doszed³, byliœmy w stanie uczyniÌ razem. Ros³a majêtnoœÌ nasza, oraz zdolnoœci wszelakie.
Pod koniec pierwszego roku naszego braterskiego Âżycia przybyÂł do nas z zachodu, z odlegÂłego Fjalenhelmu Bodvar. WÂśrĂłd swoich za wysoko urodzonego uchodziÂł, lecz bogowie chcieli by na te ziemie siĂŞ przeniĂłsÂł. Wiele mÂądroÂści nam przekazaÂł tak w sprawach Âżycia codziennego jak i wojowania. Jednak w dalszym ciÂągu ludzie u nas w prostocie Âżyli. SÂłyszÂąc opowieÂści Bodvara porzÂądku wiĂŞkszego zapragnĂŞliÂśmy. I tak wiosnÂą, 24 kwietnia roku 2008 wedÂług rachuby czasu ludĂłw zamieszkujÂących te ziemie
zorganizowane zosta³o pierwsze zgromadzenie wszystkich którzy w ten czas czuli siê z³¹czeni wiêzami braterstwa. Wtedy to praw tworzenie zaczêliœmy i nad wieloma innymi sprawami radziliœmy. Wtedy z t³umu doby³ siê g³os
-Potrzebujemy wodza by nami przewodziÂł. ByÂśmy w chaosie wiĂŞcej nie Âżyli i by prawa Âźle odczytane nie byÂły.
-Lestek. Lestek bĂŞdzie naszym wodzem - krzyknÂą ktoÂś inny
I wiele innych gÂłosĂłw mu wtĂłrowaÂło. Lestek zadumaÂł siĂŞ i spytaÂł siĂŞ wszystkich czy sÂą pewni, Âże on jest osobÂą odpowiedniÂą by przewodziĂŚ nami. Nikt spoÂśrĂłd zebranych nie wyraziÂł swego sprzeciwu, jeno odgÂłosy aprobaty unosiÂły siĂŞ w powietrzu. SpytaÂł siĂŞ wtedy Lestek
-Czy wierni mi bĂŞdziecie?
I wszyscy przysiêgli sw¹ na wiernoœÌ Jarlowi oraz Dru¿ynie z³o¿yli. Wtedy znów odezwa³ siê Lestek który od tego dnia miano Jarla otrzyma³
-WÂładza jest ciĂŞÂżkim brzemieniem i odpowiedzialnoÂściÂą. W rĂŞkach nieodpowiedniej osoby jest rĂłwnieÂż groÂźnym narzĂŞdziem. Dla utrzymania porzÂądku i Âładu radĂŞ powoÂłujĂŞ aby rzÂądy sprawiedliwie byÂły prowadzone.
I od tego dnia zaÂłoÂżony zostaÂł thing - rada druÂżyny do ktĂłrej naleÂżeli Bodvar, jako GÂłosiciel Praw, oraz moja niegodna osoba.
SiÂła nas rĂłwnieÂż byÂła owego dnia. Wierny Vestar do starszyzny zaliczony zostaÂł. Avarr i Corvin jako wolni ludzie wÂśrĂłd nas ÂżyjÂą. Natomiast Aldias, Odolan i Runa miano otroka otrzymawszy sÂłuÂżyli nam wiernie. Z bĂłlem serca jednak musieliÂśmy poÂżegnaĂŚ RunĂŞ i Odolana ktĂłrych waÂżne sprawy zmusiÂły do rozstania z nami.
Od tego czasu ³ad zapanowa³ wœród nas. Rozwijaliœmy siê i roœliœmy w si³ê oraz zdolnoœci wszelakie. Wêdrówek pocz¹tek równie¿ nast¹pi³. Tak up³ywa³o nam ¿ycie wœród pracy i biesiad, trudów i przyjemnoœci. Jednak niepokój wszed³ w nasze serca. Z opowieœci Bodvara dowiedzieliœmy siê o licznych plemionach które w wojaczce i podbijaniu innych rozmi³owane by³y. Przez d³u¿szy czas w ciszy wœród lasów i mgie³ tej krainy ¿yliœmy, w nadziei, ¿e nie wdaj¹c siê w konflikty inne plemiona omin¹ nas. Jednak strach i obawy wci¹¿ ros³y. W koùcu zwróciliœmy siê do Jarla
-Jarlu, wróg jest coraz bli¿ej. Czas rozpocz¹Ì przygotowania do wojny. Wici rozes³aÌ i gród ostroko³em otoczony zbudowaÌ. Dru¿ynê zbrojnych powo³aÌ nam trza by nas broni³a w czas zagro¿enia, inaczej wróg zagarnie nasze ziemie a nas zniewoli.
Jarl zaduma³ siê nad tymi s³owami. W koùcu postanowi³, ¿e decyzja ta nie w jego rêku lecz ca³ego zgromadzenia. Tak te¿ drugi Allthing zwo³any zosta³ o którym w innym miejscu napisane zosta³o. Przytoczê tylko to, ¿e na tym tak jak na poprzednim wiele uradziliœmy. W obronie ziem naszych ksiêstwo niezale¿ne za³o¿yÌ postanowiliœmy oraz og³osiÌ œwiatu nasz¹ niezale¿noœÌ i to, ¿e honoru, wolnoœci i mienia broniÌ bêdziemy. Wielkie przygotowania w tym kierunku poczynione zosta³o tak w gromadzeniu sprzêtu wszelakiego jak i przygotowaniu nas na trudy i znoje wojny.
Dziœ gdy spisujê tê historiê na dworze œniegi zaspy utworzy³y. Jednak nasza praca nie usta³a. Czasu do roztopu œniegu i do ataku wojsk nieprzyjacielskich coraz mniej. Jednak wiar¹ mam w nasz¹ si³ê i to, ¿e obronimy nasze ziemie, a wrogowie nasi poznaj¹ nasz gniew.