II Allthing TDW

Ăsmego dnia miesiÂąca w ktĂłrym liÂście z drzew opadajÂą, bladym Âświtem zanim proÂści ludzie wstaĂŚ z ÂłoÂża zdÂąÂżyli, dzielni wojowie sÂłuÂżÂący pod znakiem runy Algiz zebrali siĂŞ by w ÂświĂŞtym Allthingu wsiÂąÂśĂŚ udziaÂł. Na wezwanie Jarla zebrali siĂŞ wszyscy ktĂłrych braterstwo DruÂżyny ÂłÂączy. A byli to: Jarl nasz, Lestek zwany Wilkiem, Bodvar, zwany Krwawym ktĂłry praw wszelakich u nas strzeÂże, nastĂŞpnie Vestar, Corvin, Avarr, i Aldias. PodÂąÂżaÂł z nami rĂłwnieÂż Gomr - przybysz ktĂłry o przyjĂŞcie do grona naszego ubiegaĂŚ siĂŞ chciaÂł. Na koĂącu nalezy wspomnieĂŚ o mojej skromnej osobie Godiego. Gdy wszystkie nasze toboÂłki zostaÂły zebrane wydano rozkaz do wymarszu. Droga byÂła daleka i mozolna lecz, Âżaden z wojĂłw nie narzekaÂł gdyÂż do trudĂłw jest przywykÂły. Po dotarciu na miejsce odludne, starannie wybrane by nikt niepoÂżÂądany nam nie przeszkadzaÂł przystÂąpiliÂśmy do rozbijania obozu. Jedyne problemy jakich uÂświadczyliÂśmy polegaÂły na roznieceniu ognia i przyrzÂądzaniu potraw. Nie obyÂło siĂŞ bez nagan sÂłanych z usta Jarla w kierunku praktycznie caÂłej DruÂżyny, jednak szybko doszliÂśmy do porzÂądku i wspĂłlnymi siÂłami przyrzÂądziliÂśmy kocioÂł peÂłen kaszy z miĂŞsem i stos podpÂłomykĂłw.
Po tym jak siĂŞ posililiÂśmy nastÂąpiÂł Wiec. Jego czĂŞÂśĂŚ wstĂŞpna przebiegaÂła przy ognisku gdzie dyskutowaliÂśmy nad rozpoczĂŞciem aktywnej dziaÂłalnoÂści w Âświecie i nawiÂązaniu kontaktĂłw z innymi DruÂżynami i KsiĂŞstwami zarĂłwno kulturalnymi i handlowymi, jak i nieco mniej pokojowymi. DoszÂło rĂłwnieÂż do pewnych zmian w Prawach naszych. Gdy ogieĂą zaczÂąÂł dogasaĂŚ udaliÂśmy siĂŞ wszyscy pod opiekuĂącze gaÂłĂŞzie ÂświĂŞtej lipy, ktĂłra strzec ma po wsze czasy by decyzje zawierane w jej obecnoÂści byÂły zgodne z prawem tak ludzkim jak i boskim, a ludziom obradujÂącym dodaje zawsze mÂądroÂści i roztropnoÂści. Wiele waÂżnych decyzji i postanowieĂą zapadÂło tego dnia. Podczas wspĂłlnych obrad postanowiliÂśmy uÂłoÂżyĂŚ Kodeks Dyscyplinarny ktĂłry uwzglĂŞdniaĂŚ bĂŞdzie przewinienia i rodzaj stosowanych kar w DruÂżynie. GorÂące dyskusje wzbudziÂł rĂłwnieÂż pomysÂł wybudowania grodu w ktĂłrym bĂŞdziemy stacjonowaĂŚ i ataki wojsk przeciwnych odpieraĂŚ. W szeregi nasze zostaÂł przyjĂŞty Gomr ktĂłry jako otrok bĂŞdzie sÂławiÂł imiĂŞ Algizu na caÂły Midgard. NastĂŞpnie Aldias wystÂąpiÂł przed szereg. DotÂąd sumiennie peÂłniÂł sÂłuÂżbĂŞ u Corvina lecz zapragnÂą niezaleÂżnoÂści i z proÂśbÂą o uwolnienie do Jarla siĂŞ zgÂłosiÂł. Po chwili zastanowienia Jarl rzekÂł, Âże na uwolnienie zezwala lecz wczeÂśniej SÂąd Boski zadecydowaĂŚ musi czy godny on jest miana czÂłowieka wolnego. ZwrĂłciÂł siĂŞ wtenczas do mojej skromnej osoby o pomoc gdyÂż kapÂłanem wÂśrĂłd nas jestem.
WspĂłlnie z Bodvarem ustaliliÂśmy, Âże Aldias godzien bĂŞdzie miana czÂłeka wolnego jeÂśli trzy walki stoczy z czego w jednej tylko moÂże ulec przeciwnikowi. Do walki z nim wybrano wojĂłw chrobrych i postawnych, lecz majÂąc przed sobÂą szansĂŞ na uzyskanie wolnoÂści nie ulÂąkÂł siĂŞ ich. Po kolei stawali z nim na ubitej ziemi do walki gdy resztĂŞ DruÂżyny otoczyÂła ich koÂłem baczÂąc by Âżaden cios nie uszedÂł naszej uwadze. Aldias wykazaÂł siĂŞ wielkim mĂŞstwem, kÂładÂąc pod swymi nogami dwĂłch swych przeciwnikĂłw ktĂłrych imion nie wymieniĂŞ by nie doznali sromoty. ZaprawdĂŞ Aldias zasÂłuÂżyÂł sobie na przyjĂŞcie go do grona wolnych obywateli. Po tych wstĂŞpnych zmaganiach udaliÂśmy siĂŞ do naszego obozu by poÂżywiĂŚ siĂŞ bo wieczĂłr juÂż siĂŞ zbliÂżaÂł powoli. Po krĂłtkim odpoczynku wznowiliÂśmy zmagania. PojedynkĂłw odbyÂło siĂŞ kilka, kaÂżdy dodajÂąc chwaÂły i sÂławy walczÂącym. Pierwszy z miejsca zgromadzenia odejÂśĂŚ musiaÂł Bodvar gdyÂż waÂżne sprawy go wzywaÂły. Reszta jednak pozostaÂła by do zachodu sÂłoĂąca oddawaĂŚ siĂŞ rozrywkom wszelakim, korzystaĂŚ z jadÂła i trunkĂłw, oraz radziĂŚ nad waÂżnymi sprawami. Wraz z zachodem sÂłoĂąca byliÂśmy gotowy do wymarszu.
Wszyscy rodzi z przebiegu uroczystoÂści wziĂŞliÂśmy na ramiona nasze toboÂłki i wyruszyliÂśmy w drogĂŞ powrotnÂą. Wiele zmian przyniĂłsÂł ten Allthning, tako w prawie jak i wÂśrĂłd zaÂłogi, jednak zgodnie przyjĂŞliÂśmy, ze zostaÂły one wprowadzone dla dobra caÂłej DruÂżyny i radzi byliÂśmy ze wszystkiego co zaszÂło tego dnia. Wszyscy szczĂŞÂśliwie wrĂłcili do swych domostw i dÂługo jeszcze bĂŞdziemy wspominaĂŚ to co wydarzyÂło siĂŞ na tej uroczystoÂści.
A spisywaÂłem to ja, Niemir, skromny Godi Tomaszowskiej DruÂżyny WojĂłw "Algiz"